Η παρασκευή λουκάνικων είναι ένας από τους αρχαιότερους τρόπους διατήρησης κρέατος. Ο Όμηρος αναφέρει στην Οδύσσεια ένα είδος λουκάνικου.
Ο ποιητής Επίχαρμος έγραψε μια κωμωδία με τίτλο ορύα (λουκάνικο), και στην κωμωδία του Αριστοφάνη Ιππής ένας από τους κύριους χαρακτήρες είναι ο Αγοράκριτος ο οποίος είναι πωλητής λουκάνικων. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα λουκάνικα ήταν διαδεδομένα ανάμεσα στους Αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους και πιθανότατα στις διάφορες φυλές που καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.
Η πρωτεύουσα του λουκάνικου είναι επίσημα η Γερμανία, αφού μόνο εκεί υπάρχει Ακαδημία Λουκάνικου, όπου οι φοιτητές μαθαίνουν όλα τα μυστικά παρασκευής του λουκάνικου, αλλά και των συνοδευτικών του: της μπύρας, της μουστάρδας, ακόμα και της μουσικής. Οι πιο καλοί φοιτητές μπορούν να προχωρήσουν τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακό επίπεδο για να κατακτήσουν το «ιερό δισκοπότηρο» των λουκάνικων, το Άσπρο Βαυαρίας. Μέχρι σήμερα πάνω από 1.000 περίπου φοιτητές από όλο τον κόσμο έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους στην Ακαδημία.
Υπάρχει μέχρι και μουσείο λουκάνικου, βρίσκεται στη Γερμανία και ονομάζεται Currywurst Museum, για να τιμήσει το περίφημο λουκάνικο με σος κάρυ. Το μουσείο είναι διαδραστικό και απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις: υπάρχει αίθουσα καρυκευμάτων, οσφρητικοί σταθμοί και ένας λουκανικό-καναπές στη μέση ενός χείμαρρου σος, όπου μπορεί κανείς να δοκιμάσει γιγάντιες τηγανιτές πατάτες και δείγματα currywurst λουκάνικου.
Τα καλύτερα λουκάνικα στην αρχαία Ιταλία παρασκευάζονταν στην Λευκανία. Αυτό το λουκάνικο ονομάζονταν Λουκανίκα και από εκεί προέρχεται η σύγχρονη ελληνική ονομασία για το λουκάνικο.